- Polska
- Woj. lubelskie
- Powiat krasnostawski
- Gmina Żółkiewka
- Wieś Żółkiew
Wieś Żółkiew w liczbach
(mapy, GUS, nieruchomości, regon, wypadki drogowe, kierunkowy, edukacja, demografia, tabele, statystyki)
Wieś Żółkiew - Podstawowe informacje
Widok street view niedostępny dla tej lokalizacji - Wieś Żółkiew to wieś leżąca w gminie Żółkiewka. Należy do województwa lubelskiego, powiatu krasnostawskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań z 2021 roku liczba ludności we wsi Żółkiew to 169 z czego 47,9% mieszkańców stanowią kobiety, a 52,1% ludności to mężczyźni. Miejscowość zamieszkuje 3,4% mieszkańców gminy. Identyfikator miejscowości Żółkiew w systemie SIMC to 0907504, a współrzędne GPS wsi Żółkiew to (22.852222, 50.882500).
- 169 Liczba mieszkańców (2021)
- (+48) 84 Numer kierunkowy
- LKS Tablice rejestracyjne
- Wzmianka historyczna
Wieś Żółkiew została wspomniana w
Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich (Tom XIV, strona 817), Warszawa: nakł. Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego, 1880-1914. Poniższy cytat został ptrzetworzony automatycznie za pomocą oprogramowania optycznego rozpoznawania znaków (OCR).
Jeśli widzisz błędy Zaproponuj poprawkę
Żółkiew, wś i fol. nad rzką Żółkiewką, pow. krasnostawski, gm. i par. Żółkiewka. Leży śród płaskowzgórza lubelskiego, sięgającego w okolicy do 840 st. npm., na zach. od osady Żółkiewka, około 10 w. na płd. od Sobieskiej Woli a 24 w. od Krasnegostawu, posiada szkołę początkowa, 11 dm., 94 mk. W r. 1827 było 19 dm., 124 mk. Jestto starodawne gniazdo rodu Żółkiewskich, podobno przybyłych tu z Mazowsza. Na obszarze Ż. założyli oni r. 1592 miasteczko nazwane: Żółkiewka. Jeden z nich Stanisław, później wojewoda bełzki, zakupił znaczne dobra w ziemi lwowskiej i tam na obszarze wsi Winnik syn wojewody, także Stanisław/głośny hetman, założył przy końcu XYIw. miasto i zamek warowny, który nazwał: Żółkiew. Żółkiew, miasto powiatowe w Galicyi, pod 50° 4' płn. szer. a 41° 36' wsch. dług. od F., 28 kim. na płn. płn.-zach. od Lwowa. Na wsch. i płd.-wsch. leży Soposzyn, na płd. Skwarzawa, na zach. Glińsko, na płn.-zach. Winniki. Przez miasto płynie Świnia, dopływ Raby. Obszar miasta wynosi 2*445 ha. W r. 1890 było 795 dm., 7143 mk. (1919 gr.-kat., 1430 rz.-kat., 3783 izrael., 11 innych wyzn.; 5120 Pol., 1464 Rus., 504 Niem., 3 innej naród.). Par. rz.-kat. w miejscu, dek. żółkiewski, archidyec. lwowska. Parafią fundo wał Stanisław Żółkiewski, kanclerz i hetman w. kor., aktem z dnia 12 sierp. 1620 r. Kościół farny był kolegiatą, której proboszcz miał utrzymywać 6 wikarych, dwóch mansyonarzy, bakałarza, nauczyciela szkoły parafialnej, organistę i kantorów. Do parafii należą wsi: Bojaniec, Derewnia, Fuj na Krechowska, Glińsko, Hucisko Kreehowskie, Krechów, Kulawa, Kunin, Lipina, Lubella, Macoszyn, Majdan Polany, Mokro tyn. Opłytna, Ruda Krechowska, Skwarzawa Nowa, Skwarzawa Stara, Soposzyn, Turynka, Wiązowa, Winniki, Wola Wysocka i Zameczek. Kościół paraf, wznosi się w rynku na wzgórzu, usypanem przez jeńców bisurmańskieh. Założył go Stanisław Żółkiewski w r. 1604, a budowę ukończono r. 1620. Jest to piękna budowla w stylu włoskim, w kształcie krzyża, z kopułą w środku. W r. 1623 uroczyście poświęcił kośeiół arcyb. lwowski Jędrzej Pruchnicki, w orszaku duchowieństwa, z wielką okazałością. W r. 1677 Jan III upiększył "kościół malowidłami i pomnikami. Książę Michał Kazimierz Radziwiłł, nabywszy Żółkiew od ostatniej dziedziczki z rodu Sobieskieh, Maryi Karoliny de Bouillon, fundował w r. 1742 przy kollegiaeie żółkiewskiej opactwo. Pierwszym opatem był ks. Jerzy Mocki, proboszcz kollegiaty, a po jego śmierci (1747) Jerzy Laskarys, biskup zenopolitański. W r. 1757 powołano Laskarysa do Rzymu, a kollegiata, pozbawiona przełożonego, chyliła się do upadku. Pomniki znajdujące się w kościele żółkiewskim niszczały i stan ich musiał być opłakany, skoro ówczesny arcyb. lwowski Wacław Hieronim Sierakowski nakazał r. 1767 kollegiaeie żółkiewskiej „napisy uszkodzone na pomnikach fundatorów odnowić, a obrazy i cymboryum hebanowe mieć w lepszem poszanowaniu*. Wr, 1770 wybuchło powietrze morowe, którego ofiarą padli wszyscy księża kollegiaty, tak że kościół musiano zamknąć. W r. 1800 umarł w Rzymie opat Laskarys, a kościół żółkiewski przestał być kollegiata. Tytuł opata żółkiewskiego nadawany bywa odtąd czasami jako honorowy. Pomniki i obrazy niszczały odtąd wświątyni coraz bardziej. Z rozkazu władzy obwodowej zatarto na pomniku Żółkiewskiego napis wieszczący odrodzenie się mściciela z kości poległych za wiarę i ojczyznę bohaterów. Dopiero w r. 1825 przeznaczyły Stany galicyjskie na prośbę ks. Jakuba Mikołajewicza kilka tysięcy zł. m. konw. na odnowienie uszkodzonych obrazów. Odnowy dokonał malarz nadworny ks. Anhalt-Kótten, Józef Engerfch, ale niedbale i nieumiejętnie. W 1861 r. został proboszczem ks. Józef Nowakowski, który powziął zamiar restauraeyi tak całego kościoła jak i znajdujących się w nim pomników. W tym celu utworzono w styczniu 1862 r. komitet, mający się zająć zebraniem funduszów i kierownictwem robót. W skład komitetu wszedł także, jako zastępca prezesa, Włodzimierz hr. Dzieduszyeki. Kiedy przystąpiono do zbadania stanu kościoła, odkryto w jednej ze ścian grobowiec, zawierający, jak to wykazał Karol Szajnocha, trumny królewiczów: Jakuba i Konstantego Sobieskieh. Ze zbutwiałych trumien wyjęto prochy i złożono je do nowych, małych trumienek cynkowych. Dnia 16 czerwca 1862 r. odbyło się uroczyste złożenie szczątków w tym grobowcu, w którym je znaleziono, a wraz z niemi umieszczono także serce Maryi Karoliny de Bouillon, córki Jakuba, znalezione również w odkrytym grobowcu. Po odnowieniu kościoła i pomników r. 1867, dnia 12 września odbyło się poświęcenie świątyni, dokonane przez arcyb. lwowskiego Wierzchlejskiego, w asystencyi biskupa tarnowskiego kś. Pukalskiego i przemyskiego kś, Manastyrskiego, w obecności lwowskiego arcyb. orm.-kat. kś. Szymonowicza. Odnowiona świątynia jest nietylko skarbcem pamiątek narodowych, ale także jednym z najpiękniejszych kościołów w Polsce. Ściany marmoryzowane, ozdobione takiemiż kolumnami i sztukateryami. W środku świątyni kopuła jest przyozdobiona złoconemi rozetami. Na rogach filarów podtrzymujących kopułę, umieszczono czterech ewangielistów naturalnej wielkości, w medalionach. Wielki ołtarz i dwa poboczne w kaplicach, jednego stylu, czarne, z ezerwonemi marmoryzowauemi kolumnami i filarkami, przy bogafco złoconych figurach i rzeźbach, tudzież pomniki z ciemnego czerwonego marmuru, uwydatniają się na tle ścian jasnych. Ambonę zdobi rzeźbione popiersie Chrystusa, z cierniową koroną, z białego marmuru w medalionie, dzieło Filippiego, któremu poruczoną była restauraeya pomników kościoła. Tuż obok wielkiego ołtarza, po obu stronach, umieszczone są pomniki z czerwonego marmuru, ozdobione słupami w stylu korynekim. Gładko wykute framugi mieszczą posągi marmurowe naturalnej wielkości. Po prawej stronie ołtarza posągi przedstawiają hetmana Stanisława Żółkiewskiego, poległego pod Ceeorą r. 1620, i Jana Żółkiewskiego, starostę hrubieszowskiego, zmarłego r. 1623 z ran odniesionych pod Ceeorą. IJ góry ustawione są figury św. Stanisława i św. Jana Ewangielisty. W pośrodku nad pomnikami wyrzeźbione są herby: Lubicz, Korczak, Herburt i Półkozie. U spodu tych pomników, na czarnym marmurze, były dawniej napisy, które Jan 111 w ezasie restauracyi kościoła usunął, a natomiast kazał położyć napis: „Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor*. Napis zatarty z rozkazu władzy obwodowej, przywrócony został przy odnawianiu. Po lewej stronie znajdują się pomniki żony i córki Stanisława Żółkiewskiego, przedstawiające pobożne matrony w habitach zakonny eh, w jakich dawniej ehodziły niekiedy niewiasty polskie, gdy mężowie bawili na wojnie. Pomnik w pierwszej framudze, nad którym stoi statua św. Reginy, przedstawia Reginę z Herburtów Żółkiewską, żonę hetmana, drugi zaś, nad którym jest św. Zofia, córką tychże Zofią Daniłowiczową. Obydwie matrony spoczywają w grobowcach kościoła. U wierzchu tych pomników wyryte są w 4 polaeli herby: Herburt, dwie Nieczuje i Bończa. U spodu napis: „Yae genti insurgenti contra genus meum Deusenim omnipotens vindicabitin eis". W środku nawy kościelnej stoją również dwa okazałe pomniki. Po prawej stronie Jakuba Sobieskiego, kaszt, krak., ojca króla Jana III, po lewej szwagra króla, Stanisława Daniłowieża. Obadwa pomniki wystawił Jan III. W kaplicy Matki Boskiej, po lewej stronie kościoła, znajduje się nagrobek Pawła Wojenkowskiego, sekretarza królewskiego, i Wojeiecha Głogowskiego, wojownika. Po lewej stronie drzwi od' zakrystyi umieszczona jest w ścianie tablica na pamiątkę poświęcenia kościoła w r. 1623 przez arcyb. Pruchnickiego. Na uwagę zasługują też cztery obrazy historyczne wielkich rozmiarów, przedstawiające zwyeięztwo Żółkiewskiego pod Kłuszynem, Sobieskiego pod Chocimem, Wiedniem i Ostrzychomiem. Pierwszy z nich ma najmniej wartości pod względem artystycznym, gdyż malarz nie miał wyobrażenia o perspektywie i grupowaniu. Drugi z kolei, najlepszy ze wszystkich, jest pędzla Kaestlera, dwa ostatnie roboty Altamontego. Wszystkie te obrazy zostały w czasie odnawiania kościoła odrestaurowane. Znajdują się tu jeszcze portrety Jana III, Jakuba Sobieskiego, Stanisława Daniłowicza, Reginy Żółkiewskiej i Jadwigi Elżbiety Sobieskiej, żony królewicza Jakuba. Jest wreszcie obraz przedstawiający Jerzego Rakoczego, ks. siedmiogrodzkiego, przepraszającego na kolanach Matkę Boską za najście Rzpltej i złupienie kościołów. Łupy te w walce ze Stefanem Czarnieckim pod Żółkwią r. 1657 utracił. Obraz ten malował Bazyli N. ze Lwowa. W grobach kościoła spoczywają zwłoki Stanisława Żółkiewskiego, Jakuba Sobieskiego, Jana Żółkiewskiego, królewiczów Konstantego i Jakuba Sobieskieh i wielu innych osób. Przy kościele farnym stoi osobna wieża, służąca za dzwonnicę, w której się mieści, między innemi, wielki dzwon, sprawiony przez Jana III, i zegar. W Żółkwi jest także kościół i klasztor dominikanów, zbudowany r. 1655 przez Teofilę Sobieską, matkę króla Jana, spoczywającą w grobach tegoż kościoła wraz ze starszym synem, Markiem, poległym w bitwie pod Batorem r. 1652. W skarbcu tutejszym znajduje się wiele starożytnych rzeczy, a szczególniej ornatów, tkanych ręką Teofili Sobieskiej i innych pobożnych matron. Niegdyś był też klasztor dominikanek, sprowadzonych przez Jana III z Kamieńca, zostającego wówczas w rękach Turków. Klasztor ten zniesiono za rządów austryackieh w r. 1782, a zabudowania przemieniono na szpital wojskowy. Obecnie istnieje klasztor felieyanek. Do łacińskiego dekanatu żółkiewskiego należą parafie: Kukizów, Kulików, Magierów, Potylicz, Rawa Ruska, Żółkiew, Żółtańee i kapelania Wiesenberg. Parafia gr.-kat. w miejscu, dek żółkiewski, dyec. przemyska. Do parafii należą: Lipiny, Opłytna, Winniki i Wola Wysocka. Na prośbę lwowskiego biskupa Józefa Szumlańskiego sprowadził król Jan, jako dziedzic Z., do miasta bazylianów, umieścił ich przy cerkwi miejskiej Narodzenia Chrystusa Pana i oddał im parafię tamże r. 1682. Ponieważ stara drewniana cerkiew chyliła się do upadku, pozwolił król bazylianom zbierać składki na budowę nowej. Gdy napływające dary nie starczyły, sprowadził król r. 1680 zwłoki św. Jana męczennika z Suczawy wraz z metropolitą suezawskim i trzema zakonnikami do Żółkwi. Odtąd pielgrzymują tu licznie Mołdawianie a ich dary umożliwiają dokończenie budowy. Wr. 1753 podniósł nowy dziedzic Ż. Michał ks. Radziwiłł, klasztor żółkiewski do godności arehimandryi i zapisał na utrzymanie arehimandryty na dobrach Glińsko 20000 złp. Pierwszy arekimandryta żółkiewski Jozafat Wysocki powiększył tę dotaeyę o 10000 złp. W r. 1783 oddano zwłoki św. Jana Suezawie a natomiast przysłał cesarz Józef 11 zwłoki św. męczennika Parteniusza, znajdujące się przedtem w klasztorze klarysek w Wiedniu. Opróeż cerkwi parafialnej jest w Żółkwi drewniana cerkiew św. Trójcy na przedmieściu lwowskiem, postawiona r. 1720 w miejsce dawnej, spalonej. Niegdyś miała ona swego proboszcza i zawiadowcę do r. 1800. Ostatnim proboszczem był Szymon Sklepkiewicz. Gdy tenże objął probostwo w Turynce, przyłączono parafię do Żółkwi. Do dekanatu żółkiewskiego gr.-kat. należą parafie: Batiatycze, Bojaniec, Derewnia, Dobrosin, Glińsko, Krechów, Kunin, Wólka Kunińska, Lubela, Macoszyn-, Mierzwica, Mokrotyn, Piły, Skwarzawa Nowa, Smereków, Turynka, Zameczek, Żełdec i Żółkiew. Ż. jest siedzibą c. k. starostwa i urzędu podatkowego, sądu pow., dyrekcyi okręgu skarbowego, urzędu poczt.-tel., rady powiatowej, rady szkolnej okręgowej. Posiada pięcioklasową szkołę męzką i siedmioklasową szkołę żeńską, utrzymywaną przez felicyanki. Stan czynny majątku miejskiego wynosi 970217 złr., bierny zaś 616370 zł. Jest tu fundacya dla ubogich, św. Wawrzyńca, założona w r. 1620 przez hetm. Stanisława Żółkiewskie go, z majątkiem zakładowym 481 zł., i fundusz ubogich, powstały z kar policyjnych i datków dobrowolnych, z majątkiem zakładowym w obligacyaeh na 2862 zł. Miasto Ż. powstało na gruntach sąsiedniej wsi Winniki w początkach w. XVII. Założył je Stanisław Żółkiewski, hetman polny koronny, i nazwał od swego rodowego gniazda Żółkwi Starej. Przywilej założenia miasta Żółkwi potwierdził Zygmunt III iv 1603, nadając te same prawa i swobody, jakich używały miasta Zamość i Szarogród. Przez córkę Stanisława Żółkiewskiego Zofię, żonę Jana Daniłowieza, wojew. ruskiego, przeszła Ż. w posiadanie Daniłowiczów, którzy dokończyli obwarowania miasta i zamku. Córka tychże Teofila, żona Jakuba, a matka Jana III Sobieskiego, wniosła Ż. w dom Sobieskich. Jan Sobieski, obrany królem, rozszerzył i upiększył miasto, szczególniej zamek i kościoły, i częstokroć tu przebywał. Jeszcze r. 1662, będąc chorążym kor., podejmował tu wspaniale króla Jana Kazimierza z małżonką. W r. 1676, za powrotem z wyprawy żurawińskiej, zastał tu Jan III małżonkę swoją i posłów od dwóeh monarchów, margrabiego de Bethune, który mu przywiózł order św. Ducha od Ludwika XIV i lorda Wawrzyńca Hyde, składającego mu w imieniu króla Anglii Karola II powinszowanie z powodu wstąpienia na tron i zwycięztw nad Turkami. W r. 1684, powróciwszy z wyprawy wiedeńskiej, odebrał tu, po uroczystym obchodzie w kościele parafialnym, z rąk nuncyusza Pallayiciniego poświęcony miecz i kapelusz, przysłany od papieża Innocentego XI. Po raz ostatni bawił Jan III w Ż. r. 1693, a zapadłszy na zdrowiu, przemieszkiwał przeszło 10 miesięcy. W zamku żółkiewskim spisano podówczas umowę pzzedślubną przed wydaniem córki króla Teresy Kunegundy za Maksymiliana, elektora bawarskiego. Po śmierei króla rządził miastem Konstanty, najmłodszy syn. W r. 1707 bawił w Ż. Piotr Aleksiewicz, car moskiewski, i wydał uniwersał, w którym powiada, że przybył do Polski, aby przymusić wielkiego jej jakoteż i Moskwy nieprzyjaciela Karola XII, króla szwedzkiego, do zawarcia pokoju (Akta grodzkie i ziemskie, t. I, str. 118). W r. 1728 został panem Ż. Jakub Sobieski. Umarł on tu dnia 19 grudnia 1737 r. a po śmierci rządziła miastem córka jego Marya Karolina de Bouillon. W r. 1740 sprzedaje ona wszystkie swoje dobra, a więc i Ż., ks. Michałowi Kazimierzowi Radziwiłłowi. Odtąd pozostaje Ż. w ręku Radziwiłłów aż do ogłoszenia niewypłacalności ks. Karola Radziwiłła i sprzedaży dóbr jego w Galicyi r. 1787. W czasie tym upada dawna świetność i zamożność miasta. W r. 1787 Ż. częściowo sprzedano, a mury miasta przyznano magistratowi. W r. 1809 wojska polskie wkroezyły do Ż. Wincenty Rulikowski został prezesem rządu wojskowego, a pułk wojska generała Kamieńskiego stauął tu załogą. Dnia 2 lipca 1823 r. Franciszek Karol, areyksiążę, ojciec cesarza Franciszka Józefa I, odwiedził Ż. W kościele parafialnym zabawił blisko godzinę i oglądał pamiątki historyczne. „Wspaniały niegdyś zamek Żółkiewskich, następnie ulubiona siedziba Jana III, zachował się dotąd w ogólnych zarysach, w trzech częściach zamieszkany, a czwarta stoi opuszczona, na pół w ruinie. Leży on w południowo-zachodniej stronie rynku, na płaszczyźnie. Przedstawia czteroskrzydłowy gmach zbudowany z kamieni i cegły w czworobok, z takimże dziedzińcem wewnątrz. Długośćjednego boku dochodzi 100 metrów. U każdego z cztereeh rogów wznoszą się dwupiętrowe, wysunięte baszty, zbudowane w kwadrat, z cegły ezerwonej. Skrzydła tworzą piętrowe budynki, połączone z basztami przez korytarze beczkowato sklepione, wzdłuż muru zewnętrznego Brama wjazdowa znajduje się od miasta, w środku skrzydła półn.-zachodniego. Ozdobiona jest pilastrami, metopami i tympanonem, w którym na czerwonym marmurze wykuty herb Żółkiewskich, Lubicz, po bokach zaś armatury. Podsień przejazdowa posiada dwa sklepienia beczkowo-krzyźowe, w dziedzińcu powyżej bramy wmurowana tablica spiżowa, na której napis łaciński w wypukłych złoconych literach. Nad bramą wznosi się czworoboczna trzypiętrowa wieża, opatrzona stromemi przyczółkami u szczytu. Skrzydło wspomniane wraz z wieżą zajmuje obecnie urząd starostwa i urząd podatkowy. W skrzydle płn.-zach. mieści się sąd powiatowy, płd.-wschodzie stoi opróżnione. Baszta zachodnia, niegdyś cekhaus, zrujnowana do suteren, baszta południowa stoi bez dachu, wschodnia, pokryta wprawdzie dachem lecz opuszczona; północna otynkowano i zamieniono na więzienie. Na nwagę w zamku zasługuje płd.-zach, skrzydło, po którego obu stronach ku basztom przylegają dwa małe dziedzińczyki, oddzielone od głównego murem. Na pierwszem piętrze wspomianego skrzydła mieściły się właśnie komnaty królewskie, wysokie, jasne, przestronne, dziś niestety zniszczone mocno. Pokoje parterowe zachowały się dość dobrze. Klatka schodowa, pośrodku skrzydła, a naprzeciw bramy wjazdowej, zbudowana w kształeie loggii na wysokich jońskieh kolumnaeh, podpierających daszek, prowadziła na otwartą galeryę wzdłuż całego frontu skrzydła, założoną na sposób włoski. Parter jej zdobił szereg toskańskich słupów, dźwigających arkadowanie, piętro zaś szereg jońskieh, podpierających poziome belkowanie. Dziś z loggii tej i galeryi pozostały słabe tylko ślady, a posągi kamienne Jana III, Jakuba Sobieskiego, Jana Daniłowicza, Stanisława Żółkiewskiego, Radziwiłów, zdobiące niegdyś schody i opatrzone napisami, rozbito lub rozebrano po okolicy. Idąe galeryą nieco na prawo wchodziło się do niewielkiego salonu, widoeznie poczekalnego, zkąd znowu na lewo do rozległej sali, długiej 15 a szerokiej 13 metrów. Zajmuje Ona środek skrzydła przez całą jego szerokość. Od strony dziedzińca i zewnątrz oświeca ją po 3 okien, większych od innych zamkowych. Sala ta, niegdyś „hetmańską lub audyencyonalną" zwana, zniszezona obecnie. Za salą hetmańską ku płd.wsehodowi dwie komnaty równej wielkości, dalej drugie dwie, połączone ze sobą drzwiami. W jednej i drugiej alkowy na łoża, ozdobione u góry koroną królewską i herbami w gipsie. Obok nich ku ścianie wewnętrznej małe komórki, komunikujące z sobą, z drugiej strony wejścia do korytarzyków, idących do dalszych części zamku. Są to sypialnie niegdyś królewskie Jana III, Maryi Kazimiery i innych dziedziców zamku. Po przeciwnej stronie sali hetmańskiej, obok wspomnianej komnaty poczekalnęj, druga równej wielkości, za niemi większa, znowu przez całą szerokość gmaebu, zkąd można się było dostać do kaplicy, zbudowanej w dziedzińczykn w kształeie połowy ośmioboku, a dziś rozebranej prawie do fundamentów. Między opisanym gmachem a basztami naroźnemi, dwie mniejsze czworoboczne na piętro wysokie baszteczki, występujące z muru na zewnątrz. Południowa zachowana jeszcze dość dobrze, zachodnia w ruinie. Wszystkie ciosowe obramienia okien i drzwi i tynki tego skrzydła utrzymały się dotąd. Nad każdem z okien wyryty na stronie zewnętrznej jakiś napis. Pod całym zamkiem rozciągają się piwnice w dwóch rzędach, dobrze jeszeze zachowane. Wśród obszernego dziedzińca studnia. Od płd.-zach. przytykał do zamku wielki ogród, zwany „Zwierzyńcem", przedzielony jeziorem, dziś zupełnie wycięty. Zamek cały wchodził w obręb murów fortyfikacyjnych miasta, które przytykały do baszty północnej i wschodniej. Skrzydła zajęte dziś przez urzędy i stosownie przeistoczone, są własnością rządową, główne zaś, na pół zrujnowane, i płd.-wsch. nabyło miasto. Zamek żółkiewski powstał równocześnie z miastem w pierwszych latach XVII w. Założył go Stanisław Żółkiewski, co potwierdza napis nad bramą wjazdową. W r. 1787 otrzymał zamek na zaspokojenie długu Adam Józefowicz, generalny plenipotent Radziwiłłów w Galicyi. Syn Józefowicza wyrestaurowawszy trzy skrzydła zamku, wynajął je na urzędy i mieszkania prywatne a sam mieszkał w czwartem, gdzie były apartamenta królewskie. Do połowy obecnego wieku zamek zachowywał się prawie w całości. Dopiero za nowego właściciela zaczęła się ruina. Prześliczne ogrody, klomby, wodotryski, winnice, sadzawki, zwierzyniec, oddawna zaniedbane, zostały zniszczone. Kaplicę, w której przechowywano obraz Najśw. Panny, przywieziony z pod Wiednia, rozebrano, co można było sprzedać, sprzedano. Żydzi rzucili się skwapliwie do rozbierania pięknego materyału na stajnie i kramy, przyezem obalając kolumny podpierające galeryę, potłukli posągi. Odrzwia kamienne, marmurowe płyty i kominki, kolumny, głazy i rzeźby, uległy temuż losowi. Długo leżały posągi, trawą obrosłe, aż je kupił, naprawił i przewiózł do Magerowa dla ozdoby pałacu p. Aleksander Stadnicki. Zamierzono już zupełne zniesienie byłej rezydencyi królewskiej, lecz zapobiegli temu okoliczni obywatele zbiorowem przedstawieniem i dziś posiada Żółkiew przynajmniej cenną ruinę. Wpatryotycznem postanowieniu utrzymania jej dla wieków potomnych nabyła ją w r. 1890 gmina na własność, dzisiaj jest wielka nadzieja że ta część zamku zostanie odrestaurowaną i na odpowiedni cel przeznaczoną" (Czołowski „Dawne zamki i twierdze na Rusi haliekiej", w Tece konserwatorskiej, Lwów, 1892, str. 128 do 132). Literatura: „Kościół farny w Żółkwi", Dod. do Gaz. lwow., 1868, Nr 1 do 10.—„Kośeiół farny w Ż." w dziele Łoskiego „Jan Sobieski i jego rodzina w , Warszawa, 1883, str. 86. — „Pamiątka odnowienia i poświęcenia kościoła żółkiewskiego", Lwów, 1868. — Zawadzki „Kościół farny w Ż. u , Lwów, 1869. — „Widok kościoła w Ż.", Kłosy, Warszawa, t. X, str. 326. — „Kolegiata żółkiewska", Czas, 1862 Nr 54.— „Nagrobki Żółkiewskich w tamtejszej kolegiacie*, Czas, 1862, Nr 181. —Lateinisehe Kirche in Ż." Mittheil, der Commission zu Erhaltung der Baudenkmaeler, t. XIV, str. XCIII. — „Die Grabdenkmale in der Kirche zu Ż. a , ib., t. XVI, str. XXII. —„O wydaniu obrazów historycznych kościoła żółkiewskiego*, Rozmaitości, 1831, Nr 34. — „Die grossen historichen Gemaelde in der ")Pfarrkircbe zu Ż. 4 \\ Galizia, 1841, Nr 30. — „Grobowiec Stanisława i Jana Żółkiewskich wŻ. u , Tyg. ilustr., Warszawa, 1871, str. 221 a także ob. Tyg. lllustr., z r. 1863 (t. VII, 187) i 1867 (t. XV, 120). — „Nagrobki Żółkiewskich", Przjj. ludu, 1849, str. 137. Rękopisy do dziejów kościoła w Ż. znajdują się w Bib. Ossol. wc Lwowie pod 1. 1557, 1782 i 2412. — „Dominikanie w Ż. u , Barącz, Rys dziejów zakonu kaznodziejskiego t. II, 513 i Encyklopedya kościelna, t. IV, str. 298. — „Dominikanki w Ż.", Barącz, 1. c., t. II, str. 526 i Encykl. kościelna, t. IV, str. 308. — „Tylna część klasztoru i kościoła dominikańskiego z basztą44 , Przyj, ludu, 1345, Nr 52. — „Ruiny zamku w Ż.", w dziele Łoskiego, „Jan Sobieski i jego rodzina 44 , Warszawa, 1883, str. 88. — „Widok zamku 44 (z artykułem), „Tyg. lwowski 44 , 1868, „Kłosy 44 , t. X, str. 326 i „Przyjaciel ludu 44 , 1847, str. 370. — „Widok rynku w Ż. 4t , Przyj. ludu, 1837, str. 393. — „Widok bóżnicy wŻ. 44 , Kłosy, t. XII, str. 131. — Trzy akta tyczące się bóżnicy w Z. w Dzień, literackim, 1862, Nr 61 i 62. — Przywilej Jana III, nadany żydom w Ż. na założenie bóżnicy, w Gazecie narodowej z r. 1883, Nr 174. — „Opis Ż.", Lwowianin, 1840, str. 6 i 16, i 1842, Nr 82. — „Galicya w obrazach", 1847, str. 132. — rącz „Pamiątki Żółkwi' 4 , Lwów, 1852. — Stadnicki „Pamiątki Żółkwi 44 , Dod. do Gaz. lwow., 1856, Nr34i35. — „Sprawozdanie z wycieczki archeologicznej do Ż. 4t , Czas, 1862, Nr 103. — „Góra Horaj pod Ż.", Przyjaciel domowy, 1862, str. 266. — , , Opis p. Anezyca", Tygodn. ilustr., 1863, VII, 187. — „Z wycieczki do Ż. ł % Czas, 1866, Nr 191. — Schneider „Starożytności m. Ż. 14 , Lwów, 1867. — „Album fotograficzne żółkiewskie, wydane przez Szajnoka na pamiątkę uroczystości odprawionej w Ż. dnia 12 września 18674 ' (ob. Tyg. lwowski, 1868, Nr 141). — „Uroczystości jubileuszowe wŻ. 44 , Gaz. lwowska, 1883, Nr 207. — „Przejażdżka do Ż, p. Zawadzkiego 4 % Rocznik samborski, t. VII, 1884, str. 40. — Ryciny: Zbiór rycin Pawlikowskiego we Lwowie, Nr 5642 do 5653. — Album widoków Ordy, VI Serya, Nr 172.— Rękopisy w bibliotece Ossol: Nr 392 (Akta radzieckie); — Nr 2264, str. 369 do 372. — Nr 2389, str. 25. — Nr 2836, str. 177. — Nr 2837, str. 171 i 172.
- Zobacz inne miejscowości w pobliżu wsi Żółkiew
- Wieś Koszarsko (0,7 km) Wieś Majdan Wierzchowiński (1,7 km) Wieś Gany (2,2 km) Wieś Chruściechów (2,7 km) Kolonia Żółkiew-Kolonia (2,8 km) Wieś Zaburze (2,8 km) Osada Żółkiewka-Osada (3,3 km) Wieś Średnia Wieś (3,5 km) Wieś Rożki-Kolonia (3,5 km) Wieś Równianki (3,7 km)
Identyfikatory
- 22.85222250.882500 Współrzędne GPS
- 0907504 Kod SIMC
Wieś Żółkiew - Dane demograficzne(liczba ludności, płeć mieszkańców)
Demografia w pigułce
(Źródło: GUS, NSP 2021)
- Wieś Żółkiew ma 169 mieszkańców, z czego 47,9% stanowią kobiety, a 52,1% mężczyźni. W latach 1998-2021 liczba mieszkańców zmalała o 17,6%. Współczynnik feminizacji we wsi wynosi 92 i jest znacznie mniejszy od współczynnika feminizacji dla województwa lubelskiego oraz znacznie mniejszy od współczynnika dla całej Polski.
59,2% mieszkańców wsi Żółkiew jest w wieku produkcyjnym, 16,0% w wieku przedprodukcyjnym, a 24,9% mieszkańców jest w wieku poprodukcyjnym. Na 100 osób w wieku produkcyjnym przypada we we wsi Żółkiew 69,0 osób w wieku nieprodukcyjnym. Ten wskaźnik obciążenia demograficznego jest więc nieznacznie mniejszy od wkażnika dla województwa lubelskiego oraz porównywalny do wskażnika obciążenia demograficznego dla całej Polski.
Według danych archiwalnych pochodzących z Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań w 2002 roku we wsi Żółkiew było 63 gospodarstwa domowe. Wśród nich dominowały gospodarstwa zamieszkałe przez dwie osoby - takich gospodarstw było 18 .
Dostępność danych demograficznych jest mocno ograniczona dla miejscowości statystycznych. Na poziomie gminy dostępnych jest znacznie więcej wskaźników m.in. aktualny wiek i stan cywilny mieszkańców, liczba małżeństw i rozwodów, przyrost naturalny, migracja ludności oraz prognozowana populacja. Zainteresowanych wspomnianymi obszarami zachęcamy do do zapoznania się z nimi bezpośrednio na stronie gminy Żółkiewka.
Gmina Żółkiewka - demogafia
Liczba i płeć mieszkańców wsi Żółkiew
(Źródło: GUS, NSP 2021)
- 169 Liczba mieszkańców
- 81 Kobiety
- 88 Mężczyźni
- 92 Współczynnik feminizacji
(Na każdych 100 mężczyzn przypada 92 kobiet) - 109 Współczynnik maskulinizacji
(Na każde 100 kobiet przypada 109 mężczyzn) Wykres - Populacja we wsi Żółkiew na przestrzeni lat, Źródło: Główny Urząd Statystyczny (GUS)
Wykres - Odsetek kobiet we wsi Żółkiew na przestrzeni lat, Źródło: Główny Urząd Statystyczny (GUS)
Wykres - Odsetek mężczyzn we wsi Żółkiew na przestrzeni lat, Źródło: Główny Urząd Statystyczny (GUS)
Produkcyjne grupy wieku
(Źródło: GUS, NSP 2021)
- 2716,0% W wieku przedprodukcyjnym (<18 lat)
- 1113,6% Kobiety
(w wieku przedprodukcyjnym) - 1618,2% Mężczyźni
(w wieku przedprodukcyjnym) - 10059,2% W wieku produkcyjnym
- 4150,6% Kobiety
(18-59 lat) - 5967,0% Mężczyźni
(18-64 lata) - 4224,9% W wieku poprodukcyjnym
- 2935,8% Kobiety
(59+ lat) - 1314,8% Mężczyźni
(64+ lata) Wykres - Produkcyjne grupy wieku - Wieś Żółkiew, 2021, Źródło: Narodowy Spis Powszechny Ludności i Mieszkań, NSP 2021
Wskaźniki obciążenia demograficznego
(Źródło: GUS, NSP 2021)
- 69,0 Ludność w wieku nieprodukcyjnym na 100 osób w wieku produkcyjnym
Tutaj
woj. lubelskie
Kraj
- 42,0 Ludność w wieku poprodukcyjnym na 100 osób w wieku produkcyjnym
- 155,6 Ludność w wieku poprodukcyjnym na 100 osób w wieku przedprodukcyjnym
Wieś Żółkiew
woj. lubelskie
Kraj
Mobilne grupy wieku
(Źródło: GUS, NSP 2021)
- 5757,0% W wieku produkcyjnym mobilnym (18-44 lata)
- 2458,5% Kobiety
(w wieku mobilnym) - 3355,9% Mężczyźni
(w wieku mobilnym) - 4343,0% W wieku produkcyjnym niemobilnym
- 1741,5% Kobiety
(45-59 lat) - 2644,1% Mężczyźni
(45-64 lata)
Wiek mieszkańców wsi Żółkiew
(Źródło: Narodowy Spis Powszechny Ludności i Mieszkań 2002)
Proszę zwrócić uwagę na to, że dane prezentowane w tej sekcji pochodzą z 2002 roku, gdy liczba mieszkańców wynosiła 212, i mogą już być mocno nieaktualne. Jednakże są to najświeższe dostępne dane tego typu dla miejscowości statystycznych dlatego przedstawione są tutaj dla kompletności w myśl zasady lepsze dane archiwalne, niż żadne.
- 40,3 lat Średni wiek mieszkańców
Tutaj
woj. lubelskie
Cała Polska
- 42,0 lat Kobiety
(średni wiek) - 38,4 lat Mężczyźni
(średni wiek) Wykres - Piramida wieku - Wieś Żółkiew, 2002, Źródło: Główny Urząd Statystyczny (GUS)
Gospodarstwa domowe we wsi Żółkiew
(Źródło: Narodowy Spis Powszechny Ludności i Mieszkań 2002)
Proszę zwrócić uwagę na to, że dane prezentowane w tej sekcji pochodzą z 2002 roku, gdy liczba gospodarstw domowych wynosiła 63, i mogą już być mocno nieaktualne. Jednakże są to najświeższe dostępne dane tego typu dla miejscowości statystycznych dlatego przedstawione są tutaj dla kompletności w myśl zasady lepsze dane archiwalne, niż żadne.
- Gospodarstwa domowe według liczby osób
Gospodarstwa domowe według liczby osób
- 1 osoba12
- 2 osoby18
- 3 osoby9
- 4 osoby8
- 5 osób i więcej16
- 12 1 osoba
- 18 2 osoby
- 9 3 osoby
- 8 4 osoby
- 16 5 osób i więcej
- Gospodarstwa domowe zamieszkujące w mieszkaniach według składu rodzinnego
- 12 jednoosobowe
- 38 wieloosobowe jednorodzinne
- 9 wieloosobowe dwurodzinne
- 2 wieloosobowe nierodzinne
Wieś Żółkiew - Nieruchomości(mieszkania oddane do użytku, powierzchnia użytkowa, liczba izb)
Nieruchomości w pigułce
(Źródło: GUS, 31.XII.2016)
- W 2016 roku we wsi Żółkiew oddano do użytku 1 mieszkanie. Na każdych 1000 mieszkańców oddano więc do użytku 5,92 nowych lokali. Jest to wartość znacznie większa od wartości dla województwa lubelskiego oraz znacznie większa od średniej dla całej Polski.
100,0% mieszkań zostało przeznaczonych na cele indywidualne. Wśród mieszkań o przeznaczeniu indywidualnym 100,0% zostało przeznaczonych na użytek własny, a 0,0% na sprzedaż lub wynajem.
Przeciętna liczba pokoi w nowo oddanych mieszkaniach we wsi Żółkiew to 8,00 i jest znacznie większa od przeciętnej liczby izb dla województwa lubelskiego oraz znacznie większa od przeciętnej liczby pokoi w całej Polsce. Przeciętna powierzchnia użytkowa nieruchomości oddanej do użytkowania w 2016 roku we wsi Żółkiew to 197,00 m2 i jest znacznie większa od przeciętnej powierzchni użytkowej dla województwa lubelskiego oraz znacznie większa od przeciętnej powierzchni nieruchomości w całej Polsce.
Według danych archiwalnych pochodzących z Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań z 2002 roku dotyczących instalacji techniczno-sanitarnych na 57 zamieszkałych wówczas mieszkań 45 mieszkań przyłączonych było do wodociągu, 25 nieruchomości wyposażonych było w ustęp spłukiwany, 29 korzystało z centralnego ogrzewania, a 26 z pieców grzewczych. Z kanalizacji korzystały 34 budynki mieszkalne , a 0 podłączonych było do gazu sieciowego.
Posiadamy również dane o cenach transakcyjnych lokali mieszkalnych zarówno na rynku pierwotnym jak i na rynku wtórnym. Niestety dane te nie są dostępne dla jednostek administracyjnych mniejszych od powiatów. Zapraszamy do zapoznania się z nimi bezpośrednio na stronie powiatu krasnostawskiego.
Powiat krasnostawski - ceny transakcyjne mieszkań
Mieszkania oddane do użytkowania we wsi Żółkiew
(Źródło: GUS, 31.XII.2016)
- Oznaczenie mieszkanie w tym statystycznym kontekście rozumiane jest zarówno jako lokal mieszkalny jak i dom. Zastosowana terminologia jest zgodna z tą stosowaną przez Główny Urząd Statystyczny (GUS). Przy obliczeniach wskaźników na 1000 ludności zastosowano najaktualniejsze dostępne dane o liczbie mieszkańców.
- 1 Liczba nieruchomości oddanych do użytkowania w 2016 roku
- 5,92 Liczba mieszkań na 1000 mieszkańców
(oddanych do użytkowania w 2016 roku) Tutaj
Lubelskie
Cały kraj
- 8 Łączna liczba izb w mieszkaniach oddanych do użytkowania w 2016
- 8,00 Przeciętna liczba izb w lokalu
(oddanego do użytkowania w 2016 roku) Wieś
Lubelskie
Cała Polska
- 47,34 Liczba izb na 1000 ludności
(oddanych do użytkowania w 2016 roku) - 197 m2 Łączna powierzchnia użytkowa w lokalach oddanych do użytkowania w 2016
- 197,0 m2 Przeciętna powierzchnia użytkowa nieruchomości
(oddanej do użytkowania w 2016 roku) - 1,17 m2 Powierzchnia budynku mieszkalnego na osobę
(oddanego do użytkowania w 2016 roku) Wieś
Województwo
Cała Polska
Instalacje techniczno-sanitarne we wsi Żółkiew
(Źródło: Narodowy Spis Powszechny Ludności i Mieszkań 2002)
Proszę zwrócić uwagę na to, że dane prezentowane w tej sekcji pochodzą z 2002 roku i mogą już być mocno nieaktualne. Jednakże są to najświeższe dostępne dane tego typu dla miejscowości statystycznych dlatego przedstawione są tutaj dla kompletności w myśl zasady lepsze dane archiwalne, niż żadne.
- 78,95% Mieszkania wyposażone w instalacje techniczno-sanitarne - wodociąg
- 43 Wodociąg z sieci
- 2 Wodociąg lokalny
- 59,65% Mieszkania wyposażone w instalacje techniczno-sanitarne - kanalizacja
Wieś
Województwo
Cały kraj
- 43,86% Mieszkania wyposażone w instalacje techniczno-sanitarne - ustęp spłukiwany
Wieś Żółkiew
Lubelskie
Polska
- 0 Odprowadzenie do sieci
- 25 Odprowadzenie do urządzenia lokalnego
- 50,88% Mieszkania wyposażone w instalacje techniczno-sanitarne - centralne ogrzewanie
- 0 Zbiorcze
- 29 Indywidualne
- 45,61% Mieszkania wyposażone w instalacje techniczno-sanitarne - piece
Tutaj
Województwo
Cała Polska
- 0,00% Mieszkania wyposażone w instalacje techniczno-sanitarne - gaz sieciowy
Wieś Żółkiew - Rejestr REGON(klasy wielkości, sekcje PKD, formy prawne)
Rejestr REGON w pigułce
(Źródło: GUS, 31.XII.2023)
- We wsi Żółkiew w roku 2023 w rejestrze REGON zarejestrowanych było 11 podmiotów gospodarki narodowej, z czego 10 stanowiły osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. W tymże roku zarejestrowano 0 nowych podmiotów, a 0 podmiotów zostało wyrejestrowanych. Na przestrzeni lat 2009-2023 najwięcej (3) podmiotów zarejestrowano w roku 2014, a najmniej (0) w roku 2023. W tym samym okresie najwięcej (1) podmiotów wykreślono z rejestru REGON w 2019 roku, najmniej (0) podmiotów wyrejestrowano natomiast w 2023 roku. Analizując rejestr pod kątem liczby zatrudnionych pracowników można stwierdzić, że najwięcej (11) jest mikro-przedsiębiorstw, zatrudniających 0 - 9 pracowników.
9,1% (1) podmiotów jako rodzaj działalności deklarowało rolnictwo, leśnictwo, łowiectwo i rybactwo, jako przemysł i budownictwo swój rodzaj działalności deklarowało 27,3% (3) podmiotów, a 63,6% (7) podmiotów w rejestrze zakwalifikowana jest jako pozostała działalność.
Wśród osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą we wsi Żółkiew najczęściej deklarowanymi rodzajami przeważającej działalności są Handel hurtowy i detaliczny; naprawa pojazdów samochodowych, włączając motocykle (40.0%) oraz Budownictwo (30.0%).
Dysponujemy rozbudowanymi danymi o bezrobociu, przeciętnym wynagrodzeniu i szeregiem innych wskaźników związanych z rynkiem pracy. Niestety dane te nie są dostępne dla poszczególnych miejscowości, ale zachęcamy do do zapoznania się z nimi bezpośrednio na stronie gminy Żółkiewka.
Gmina Żółkiewka - dane o rynku pracy
Podmioty według klas wielkości
(Źródło: GUS, 31.XII.2023)
- Rozkład podmiotów gospodarki narodowej według klas wielkości
- W związku z wprowadzonymi od 1 grudnia 2014 r. zmianami przepisów prawnych regulujących sposób zasilania rejestru REGON informacjami o podmiotach podlegających wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego, od danych według stanu na 31 grudnia 2014 r. istnieje możliwość wystąpienia w rejestrze REGON niewypełnionych pozycji dotyczących przewidywanej liczby pracujących, adresu siedziby, rodzaju przeważającej działalności oraz formy własności. W związku z powyższym dane naliczone z rejestru REGON według ww. informacji mogą nie sumować się na liczbę ogółem prezentowaną w danej podgrupie.
- 11 Mikro-przedsiębiorstwa (0-9 zatrudnionych)
Wieś Żółkiew - Transport i komunikacja(wypadki drogowe, ofiary śmiertelne, drogi publiczne, linie kolejowe, stacje kolejowe, przebieg linii kolejowych)
Transport i komunikacja w pigułce
(Źródło: GUS, 31.XII.2023)
- Według danych z lat 2010 - 2024 w wyniku 5 wypadków drogowych we wsi Żółkiew odnotowano 3 ofiary śmiertelne oraz 2 osoby ranne. Oznacza to, że na 100 tys. ludności przypadło 2 958,6 wypadków oraz 1 775,1 ofiar śmiertelnych.
W 2023 roku we wsi Żółkiew znajdowało się 0 km ścieżek rowerowych, 0,0 km bus-pasów i 0 parkingów w systemie Parkuj i Jedź (Park & Ride). Zarejestrowano 0 wypisów z licencji na przewóz osób taksówkami oraz 0 licencji na taksówki.
Posiadamy również rozbudowane statystyki o zarejestrowanych pojazdach, wraz z ich typem, wiekiem oraz wieloma innymi cechami. Niestety dane te nie są dostępne dla jednostek administracyjnych mniejszych od powiatów. Zapraszamy do zapoznania się z nimi bezpośrednio na stronie powiatu krasnostawskiego.
Powiat krasnostawski - dane o pojazdach
Drogi publiczne
- Przez Wieś Żółkiew nie przechodzi żadna droga publiczna zaliczana do kategorii wojewódzkiej lub wyższej. Poniżej znajduje się lista takich dróg w promieniu 10 km wraz z ich typem i kompletnym przebiegiem (spisem miejscowości, przez które przechodzi dana trasa).
- DW 837droga wojewódzka nr 837(Zamość - Wysokie - Bortatycze - Białobrzegi - Zarudzie - Złojec - Krzak - Nielisz - Staw Noakowski - Kolonia Emska - Płonka - Mościska-Kolonia - Wierzbica - Równianki - Gany - Średnia Wieś - Żółkiewka - Dąbie - Pilaszkowice Drugie - Bazar - Pilaszkowice Pierwsze - Częstoborowice - Rybczewice Drugie - Rybczewice Pierwsze - Stryjno-Kolonia - Stryjno - Wygnanowice - Gardzienice Pierwsze - Gardzienice Drugie - Piaski)
- DW 842droga wojewódzka nr 842(Rudnik Szlachecki - Zakrzówek - Rudnik Drugi - Majdan Starowiejski - Stara Wieś - Tarnawka - Wysokie - Stary Maciejów - Rożki - Żółkiewka - Średnia Wieś - Wólka - Borówek - Borów - Chorupnik - Góry - Gorzków - Wielkopole - Wielobycz - Białka - Zażółkiew - Krasnystaw)
- DW 848droga wojewódzka nr 848(Szczebrzeszyn - Rozłopy - Deszkowice Pierwsze - Sułów - Tworyczów - Sułowiec - Czarnięcin Poduchowny - Czarnięcin Główny - Przedmieście Szczebrzeszyńskie - Turobin - Olszanka - Tarnawa Mała)
- Polska
- Woj. lubelskie
- Powiat krasnostawski
- Gmina Żółkiewka
- Wieś Żółkiew