- Polska
- Woj. lubelskie
- Powiat kraśnicki
- Gmina Urzędów
- Wieś Góry
Wieś Góry w liczbach
(mapy, GUS, nieruchomości, regon, kod pocztowy, wypadki drogowe, edukacja, kierunkowy, demografia, tabele)
Wieś Góry - Podstawowe informacje
Widok street view niedostępny dla tej lokalizacji - Wieś Góry to wieś leżąca w gminie Urzędów. Należy do województwa lubelskiego, powiatu kraśnickiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań z 2021 roku liczba ludności we wsi Góry to 266 z czego 53,8% mieszkańców stanowią kobiety, a 46,2% ludności to mężczyźni. Miejscowość zamieszkuje 3,2% mieszkańców gminy. Identyfikator miejscowości Góry w systemie SIMC to 0392490, a współrzędne GPS wsi Góry to (22.173333, 51.006667).
- 266 Liczba mieszkańców (2021)
- 23-250 Kod pocztowy
- (+48) 81 Numer kierunkowy
- LKR Tablice rejestracyjne
- Wzmianka historyczna
Wieś Góry została wspomniana w
Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich (Tom XII, strona 823), Warszawa: nakł. Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego, 1880-1914. Poniższy cytat został ptrzetworzony automatycznie za pomocą oprogramowania optycznego rozpoznawania znaków (OCR).
Jeśli widzisz błędy Zaproponuj poprawkę
Urzędów, w 1356 r. Urzendów, 1531 TJrządów, osada miejska, dawniej miasto nad rz. Urzędówką, w pow. janowskim, odl. 45 w. od Lublina, 40 w. od Janowa a 10 w. od Kraśnika. Składa się z głównej osady, zabudowanej na lekkiej pochyłości spadającej ku płn.zach., oraz czterech przedmieść: Benczyn na płn.-zach., Mikoszewskie na zach., Ranków skie na płn.-wsch. i Góry na płn. od rynku. Przedmieścia te rozłożyły się na wzgórzach okalających dolinę, którą płynie rz. Urzędówką, przybywająca od wschodu ze wsi Skorczyce. Przerzyna ona terytoryum miejskie w kierunku płd.-zach. i wchodzi w lasy Dzierzkowickie. Wyniosłości w okolicy U. sięgają do 900 st. npm. Dolina rzeki jest błotnistą, krzakami wikliny zarosłą, w górnej części tworzy błonie stanowiące wspólne pastwisko mieszczan. Jeszcze w XVIII w. istniał tu wielki staw, nazywany jeziorem. Rzeka dochodzi tu od 3 do 5 sąż. szerokości, przy głębokości 1 do 2 stóp, lecz na wiosnę rozlewa do 12 sąż. W okolicy U. występują margle liasowe, zwane tu opoką urzędowską. W obrębie miejskim znajdują się trzy mosty na U., główny na trakcie lubelskim ma długości 25 łokci. Do 1887 r. dochód z mostowego należał do miasta. Drugi na grobli łączącej rynek z przedm. Benczyn, długi 13 łok. Na tejże rzece w obrębie miejskim istnieją trzy młyny na grobli miejskiej, największy o 3 kamieniach, niegdyś królewski, obecnie donacyjny i dwa mniejsze prywatne. Z innych zakładów przemysłowych jest miodosytnia z produkcyą do 500 rs., wiele ręcznych warsztatów tkackich oraz 14 pieców garncarskich, w których mieszkańcy wypalają proste gliniane wyroby, rozwożone na jarmarki okoliczne, z roczną produkcyą do 3000 rs. Do wyrobów tych nadaje się miejscowa wyborna glina garncarska. Nadto są dwa piece wapienne z produkcyą do 600 rs. Kwitnie tu uprawa warzyw, a szczególniej ogórków, rozwożonych na targi okoliczne. Rozległość gruntów miejskich dawniej była znaczną: terytoryum miejskie graniczyło: na płn. z dobrami Moniaki, Wierzbica i Radlin, na wsch. z wsią starościńską Dzierzkowice, na zach, ze Skorczycami, na płd. z dobrami ordynacyi Zamoyskich. Ponieważ miasto należało do ststwa urzędowskiego, mającego rezydencyę w Dzierzkowicach, z powodu ciągłego wdzierania się starostów w prawa miejskie, utraciło las, wiele gruntów i folwark Wójtowszczyznę, nabyty przez miasto w XVI w. od sukcesorów Pawła Bystrama ze Skorczyc. Folwark ten, stanowiący uposażenie land woj ta, zabrany został i wcielony do starostwa w końcu XVII w. Podług mapy z r. 1788, sporządzonej przez geometrę król. Terleckiego a zatwierdzonej przez komisyą ziemską zjazdową w 1790 r., ogólna rozległość gruntów miejskich wynosiła 5710 mr. nowopolskich, w tern było: ornych 4353 mr., ogr. 117 mr, , łąk 68 mr., past. 330 mr., zarośli 540 mr., pod wodami 33 mr., nieuż. 155 mr., a nadto pod budowlami 66 mr., wreszcie kościół i cmentarz 3 mr., rynek, ulice i place 45 mr. Nadto należały do miasta do ostatnich czasów: 1) fol. proboszczowski bez poddanych (162 mr.), po 1864 r. rozprzedany częściowym posiadaczom; 2) prebenda (60 mr.), stanowiąca uposażenie służby kościelnej, również sprzedana przez rząd; 3) grunta miejscowego szpitala (przytułku 202 mr.), sprzedane w 1883 r. przez radę gubernialną dobroczynności publicznej częściowym posiadaczom za 9500 rs.; 4) place wdowę (9 mr.), z których czynsze do 1866 r. wpływały do kasy miejskiej, obecnie uwłaszczone; 5) posiadłości donacyi Dzierzkowice w obrębie miasta położone (28 mr.). Ogólna przestrzeń miejska do 1866 r. wynosiła 6176 mr. Lasu własnego miasto TJ. nieposiadało, miało wolny wręb w lasach dzierzkowickich, które to prawo w XVIII w. przez starostów zakwestyonowane, stało się powodem długoletniego procesu, do 1866 T ostatecznie nieukończonego. Propinacya miejska dawniej wyłącznie do U. należała lecz z czasem powstały w mieście szynki starościńskie, i obecnie osada dzieli się dochodem propinacyjnym z donacyą Dzierzkowice, posiadającą 3 szynki w U. Osada zaś z wydzierżawienia swoich miała dochodu w 1860 r. 540 rs., obecnie dochód około 1500 rs. Do 1866 r « mieszkańcy TT. opłacali (pierwotnie dla starostwa później dla donacyi Dzierzkowice) łanowe rocznie po 6 rs. 8872 kop. Prócz tego wnosili ofiary obywatelskiej 430 rs. 341/2 kop. i liwerunku 378 rs. 94 Yg kop. oprócz innych ogólnych ciężarów miejskich. Ludność ogólna w 1820 r. wynosiła 1614 głów; r. 1827 było 293 dm., 1812 mk.; 1860 r. 1925 mk.; w 1883 r. ludność podniosła się do 2596 mk. wskutek rozprzedaży gruntów poproboszczowskich i szpitalnych. Obecnie (1889) wynosi: męż. 1439, kob. 1578, ogółem 3017 dusz, w tej liczbie żydów 242, których w 1860 r. było zaledwo jedna rodzina (Morgenbesserów), 12 dusz licząca. Na mocy przywilejów królewskich w U. żydom osiadać i budować się nie było wolno. Domów w r. 1860 było mur. 3, drewn. 209, obecnie (1889) mur. 4, drewn. 225 i dworskich czyli donacyjnych 3, ubezpieczonych od ognia na sumę 118420 rs. Ulice główniejsze, oprócz rynku, noszą nazwy: Pod walna, Placowa, Podstawna, Szewcka, Kowalska i Krakowska, niebrukowane. Istnieje dotąd 5 cechów rzemieślniczych: sze weki, garncarski, krawiecki, powroćnicki i tkacki, dawniej był jeszcze rybacki, gdyż pod miastem znajdował się obszerny staw rybny, i Grwagnin w swej kronice Sarmacyi Europejskiej pisze, że XT. „miasto drzewiane rozłożyste nad jeziorem a . mimo trudnej komunikacyi, dla braku dróg bitych, osada powoli wznosi się i rozwija, ku czemu dopomagają licznie uczęszczane jarmarki, odbywające się w poniedziałki: po pierwszej niedzieli postu wielkiego, po niedzieli przewodniej, po Bożem Ciele, po św. Wawrzyńcu, po św. Łukaszu i po św. Mikołaju. Do miasta należy dom, gdzie mieści się szkoła elementarna, szopa na pomieszczenie narzędzi ogniowych, nadto przytułek dla ubogich posiada dom własny drewniany, w którym mieści się 12 starców, utrzymywanych z procentów od sumy rs. 9500 deponowanej w banku za sprzedane w 1883 r. grunta szpitalne. Projektowanym był w U. szpital, lecz dla braku stałych funduszów nie został zatwierdzonym, ohociaż na pomieszczenie go wzniesiono w 1884 r. z ofiar publicznych i darów obywatelskich nowy budynek. Istnieje też w II. szkoła początko wa, urząd gminny z kassą wkładowo-zaliczkową, st. pocz. Miasto U. było niegdyś miejscem obronnem. Podług opisu sporządzonego na miejscu w 1860 r., na podstawie opisów i lustracyi znaj duj ących się w byłem archiwum lubelskiem, TJ. był od strony płd.-wsch. opasany wałem ziemnym, na wałach wznosiły się mury z wieżami, na jednej z trzech bram wohodowych zbudowany był ratusz z zegarem. Po za wałami znajdowały się fossy i przekopy oraz palisady drewniane. Wysokość wałów i kierunek takowych dawne lustracye tak opisują: z wnętrza miasta od poziomu na 3 sążnie, od pola z dna fossy na 5 sążni wysokości, wał ten zaopatrzonym był w bastyony ziemne, od bramy, południowej Krakowskiej idąc ku wschodowi, pierwszy bastyon był o 70 sążni, od tego drugi w prostej linii o 75 sążni, dalej od tego bastyonu, będącego narożnikiem, wał skręcał się ku północy w winkiel mający 28 sążni, wreszcie załamywał się ku zachodowi i formował bateryę na wzgórzu, gdzie stoi dziś kościół parafialny. Z tyłu tych wałów blizkie bagna grzązkie i rzeczka wzbraniały przystępu, zaś ku stronie wsch.płn. broniły miasta wzgórza. Dziś nie ma śladu tych obwarowań, pamiątką po nich jest nazwa ulicy Podwalnej, idącej wzdłuż dawnych wałów na około miasta. Pierwotny kościół paraf., p. w. św. Mikołaja papieża, wzniesiony z drzewa przez Władysława Jagiełłę w 1425 r., znajdować się miał nieopodal dzisiejszego kościoła. Jednocześnie utworzono parafią. Przywilej erekcyjny zaginął w czasie napadu tatarskiego w XV w., o czem ślad znajdujemy w metrykach koronnych z 1580 r., gdzie mowa o zgorzałych przywilejach dawniejszych. Kościół ten spalony został przez Kozaków w 1648 r., następnie odbudowany około 1660 r., dotrwał do połowy XVIII w. Rozebrany około 1750 r. a na jego miejscu ks. Józef Marszałkowski, rodem z TI., proboszcz oporyszewski, kanonik wojnicki, wzniósł 1755 r. własnym kosztem obecny kościół murowany. Fundator sam zmarł w TI. 12 marca 1777 r. i pochowany w grobach kościelnych; na jego pamiątkę wmurowano tablicę marmurową w ścianę zewnętrzną kościoła przy drzwiach wchodowych. W 1880 r. za staraniem wikaryusza księdza Hery, kosztem parafian kościół z gruntu został odnowiony, blachą cynkową pokryty i przez ks. Kazimierza Wnorowskiego, bisk. lubelskiego, w 1884 poświęoony p. w. św. Mikołaja i św. Otylii, patronki miasta. Piękna ta świątynia, stojąc na wzgórzu panującem nad rynkiem, swemi wieżami (dwie frontowe, trzecia na sklepieniu kościelnem) przyozdobią wielce osadę. Wewnątrz obszerny i ozdobny, posiada w wielkim ołtarzu obraz św. Otylii, u góry obraz św. Mikołaja, w dwóch bocznych św. Stanisława i św. Antoniego, św. Kazimierza i Niepokal. Poczęcia N. P. Maryi, w ostatnich czasach umiejętnie odrestaurowane. Przy końcu grobli wiodącej z rynku na przedmieśoie Benczyn stał dawniej kościołek drewniany św. Elżbiety, również fundacyi królewskiej, spalony przez Szwedów w 1657 r. Dziś w tem miejscu stoi kapliczka drewniana. Wreszcie przy ulicy Krakowskiej stał jeszcze murowany kościołek p. w. św. Ducha, wzniesiony wraz z szpitalem przez mieszczan w 1447 r. i przez nich gruntami uposażony. Kościół ten również przez Szwedów w 1657 r. złupiony i spalony, stał pustką do ostatnich czasów, wreszcie przed kilkoma laty rozebrany a cegły z niego użyto na wzniesienie budowli dla projektowanego szpitala. Po za miastem przy lesie dzierzkowickim nad źródłem, znajduje się kaplica drewniana św. 0tylii, pochodząca z początku bieżąoego wieku. Tłumy ludu zbierają się tu dla używania wody ze źródła, mającej leczyć cierpienie oczów. Nieopodal od tego miejsca znajdują się też na wzgórku piaszczystym ruiny dawniejszej kaplicy murowauej św. Otylii, fundacyi niewiadomej, oraz na przyległym cmentarzu grzebalnym jeszcze jedna kaplica murowana. Dzieje. W sfałszowanym dokum. z r. 1356 król Kazimierz zastrzega, między innemi, pobór cła: „in nostris villis et praesertim in tabernis dictis Urzendow* (Kod. Małop., III, 377). Było tu wtedy targowisko z karczmami, istniejące na obszarze królewskiej wsi Skórczyce. Targowisko to Władysław Jagiełło w r. 1405 podniósł na stopień miasta na prawie magdeburskiem, na wzór Lublina. Pierwotnie król przyłączył do miasta wś Skórozyce, która opłacała dla miasta czynszu z łanu po 12 szer. groszy i dla plebana w U. dziesięciny po 6 groszy corocznie na św. Marcin. Oddzielna ta jurydyka przez długi czas zostawała w posesyi rodziny Bystramów, a ostatni tego rodu Paweł Bystram ustąpił tę wś z Popko wicami Mikołajowi Rejowi z Nagłowic, poecie, poczem od miasta oddzieloną została i obecnie stanowi osobną majętność. Od sukcesorów tegoż Pawła Bystrama miasto nabyło oddzielny fol. Wójtowszczyznę, który stanowił uposażenie landwójta, zanim nie został bezprawnie wcielonym do starostwa. Kazimierz Jagiellończyk w 1457 r. potwierdzając przywilej Władysława Jagiełły postanowił, aby odtąd między Zawichostem ku Lublinowi aż do Bełżyc z jednej, zaś z innych stron w promieniu na cztery mile od Urzędowa żadne inne miasto nie było zakładanem. Zygmunt I przywilejami swemi popierał rozwój osady. I tak: 1507 r. uwolnił miasto od podatków na lat 10; 1522 r. nadał prawo pobierania mostowego; w 1527 r. dozwolił pobierania trzeciej miarki z młyna królewskiego pod miastem istniejącego; 1533 r. uwolnił miasto od pod wód dla wojska, ustanowił trzy jarmarki w dni poniedziałkowe po niedzielach: wstępnej, przewodniej i po święcie Bożego Ciała; nadał także wolność palenia gorzałki za opłatą od bani po 1 zł. i 18 gr, ; w 1535 r. uwolnił miasto od opłaty szosu, t. j. placowego od domów budowanych przez mieszczan na placach królewskich; w 1543 r. dozwalając miastu nabyć od sukcesorów Pawła Bystrama fol. Wójtowstwo, posiadanie takowego miastu na wieczne czasy zapewnił; wreszcie w 1544 zatwierdzając opłatę gorzałczaną na wieczne czasy, dochód ten przeznaczył na naprawę murów miejskich. Zygmunt August 1549 r. zatwierdził wszelkie dawniejsze przywileje królewskie; w 1559 r. zatwierdził ugodę o pomiar gruntów miejskich, zawartą między miastem U. a ówczesnym dzierżawcą ststwa Janem Firlejem, woj, krakowekim, a zarazem uwolnił mieszczan od innego nadal pomiaru i wtedy okazało się, że miasto z przedmieściami posiadało 90 łanów; wreszcie tenże król w 1566 r., przywilejem swym wydanym podczas sejmu w Lublinie, oddał na potrzeby miejskie dochód z postrzygalni, wagi, z kramów i zabronił żydom osiedlać się w TJ. Za panowania Zygmunta Augusta U., jako królewszczyzna, zostawał w dożywotniej dzierżawie księżnej Katarzyny Olelkowiczówej Słuckiej i wtedy miasto było w stanie kwitnącym. Rewizorowie królewscy znaleźli w TJ. piekarzów 25, jatek rzeźniczych 10, szynków 26, szewców 20. Dochód ogólny z miasta wynosił 168 grzyw. 42 szelągi i ilJ% denarów (Baliński i Lipiński, Staroż. Polska). Wówczas po za miastem, wałami i fosami ofcoczonem, ku wsi Dzierzkowicom urządzony był wielki zwierzyniec królewski, dobrze ogrodzony, mający z /i mili obwodu i obfitą zwierzynę. Miasto było dobrze zabudowanem. W 1572 r. po zgonie Zygmunta Augusta, w czasie bezkrólewia, stany koronne wyznaczyły w U. pobyt dla posła cesarskiego Wilhelma Rosenberga, bogatego pana czeskiego, i ten przebywał tu do czasu elekcyi Henryka Walezyusza, w towarzystwie dodanego mu do boku woj. lubelskiego Stanisława Maciejowskiego. Ztąd kierował agitacyą zmierzającą ku wyniesieniu na tron polski nie tyle jednego z synów Maksymiliana, jak samego posła, podającego się za kandydata Piasta. Pomyślny stan U. trwał i za Stefana Batorego, który w 1581 r. nakazał odbywać w TJ. roki ziemskie przez trzy dni corocznie, zaczynając od czwartku po Wielkiejnocy, oraz w 1588 r. potwierdził miastu wszystkie dawniejsze przywileje i zabronił osiedlać się żydom, którzy jednakże pod protekcyą starostów przełamywali ten zakaz, w skutek czego mieszczanie zwracali się ze skargami do króla. Zygmunt III w r. 1616, dekretem swym wydanym na imię starosty, surowo nakazał, aby żydów w TJ. nie utrzymywał, zaś Władysław IV w 1646 r. do dawnych jarmarków dodał 3 nowe: na św. Wawrzyniec, św. Łukasz i św. Mikołaj. Następnie za Jana Kazimierza różne klęski spadły na szczęśliwe dotąd miasto. W 1648 r., gdy Bohdan Chmielnicki oblegał Zamość, a jego oddziały plądrowały aż po Wisłę, TJ. też ucierpiał. Szwedzi pod wodzą Karola Gustawa w 1657 r. miasto zrabowali i wpe1 rzynę obrócili. Za klęskami wojennemi przyszło w ślad morowe powietrze, które wtedy po raz pierwszy do U. zawitało. Szwedzi przez kilka tygodni zajmując TJ., oczekiwali w okopach na wzgórzach skórczyckich na zbliżającego się z za Wisły swego sprzymierzeńca Rakoczego i w okolicach TJ. nastąpiło połączenie się obu wojsk. Okopy te i wały, nazywane Szwedzkiemi, dotąd widoczne w miejscowości zwanej Psią Górką, pod Majdanem Skórczyckim al. Leszczyną. Lecz już w 1653 r., po napadzie kozackim a przed inkursyą szwedzką, miasto znajdowało się w upadku. Lustracya z 1653 r. wymownie 0 tem świadczy. Z 83 domów w mieście i na wale, oprócz przedmieść, zostało 37 mieszkalnych a 40 łanów miejskich leżało odłogiem 1 po części zarosło. W mieście znaleziono 1 rzeźnika, 6 piekarzów, 1 prasoła (handlarza soli), 2 szewców, 2 kuśnierzy i 1 krawca. Krawcy, dodają lustratorowie, mieli swój osobny przywilej od Zygmunta Augusta z r. 1564 „który w sobie continet ten między inszemi punkt, aby żaden ad contubernium nie był przypuszczany heretica pravitate infectus". Podług tejże lustracyi z 50 bań gorzałczanych zaledwie 12 pozostało. Targi odbywały się w sobotę, ale opłata z nich targowe, Sochaczka zwane, od soch, na których towary na targu rozwieszano, na rzecz dzierżawcy starostwa zaledwo 15 florenów wynosiło z powodu zniszczenia miasta. Pomimo to w 1653 r. na wojnę przeciw Kozakom mieszczanie urzędowscy, dla powiatowego żołnierza województwa lubelskiego sami przysłali wóz parokonny i pachołka, chociaż podług prawa dla pospolitego ruszenia obowiązani byli dostawiać jeden wóz wojenny łącznie z mieszczanami soleckiemi. W zwierzyńcu królewskim zwierzynę powybijano, tak, że zaledwo kilka sarn pozostało. W r. 1676 do opłaty pogłównego naliczono w TJ. 249 mieszczan wraz z komornikami. Michał Korybut w 1669 r. potwierdził prawo poboru trzeciej miarki z młyna królewskiego; Jan III w 1681 r.§ August II w 1703 r., August III w 1738 r. i Stanisław August w 1766 r. zatwierdzali i odnawiali dawniejsze przywileje miasta. TJ. od czasów Kazimierza Jagiellończyka był stolicą pow. urzędowskiego, w wojew. lubelskiem, rozciągającego się od Bełżyc pod Lublinem aż do rz. Sanu, na szerokość od Wisły aż do granic wojew. ruskiego i ziemi chełmskiej. Wybierał ten powiat dwóch posłów na sejmy, na sejmikach odbywanych w Lublinie. Nadto od czasu Zygmunta III TJ. stanowił ststwo niegrodowe, z rezydencyą ststy we wsi Dzierzkowicach, gdzie stał zamek starościński, po którym na wzgórzach widoczne są dotąd ślady ruin oraz pod niemi obszerne, na wpół zawalone lochy. Starostwo było jednem z bogatszych. Należały do niego, oprócz miasta TJ., wsi: Dzierzkowice, Księżomierz i obszerne lasy. Ststwo zostawało w 1648 r. w posiadaniu Jerzego Rzeczyckiego. Na sejmie z r. 1667 stany Rzeczypospolitej nadały te dobra na własność dziedziczną Teodorowi Denłiofowi, podkomorzemu koron. Następnie znów stało się własnością narodową, którą w r. 1771 posiadał Kajetan Potocki, rotmistrz chorągwi pancernej, opłacając zeń kwarty złp. 2878 gr. 20 a hyberny złp. 2049 gr. 6. Ostatnim starostą był Ignacy Potocki, marszałek w. lit., zmarły w 1809 r. Ci magnaci wyręczali się w zarządzie starostwa swoimi podstarościmi i oni to dopuszczali się różnych nadużyć względem mieszczan. Od roku 1726 U. był stolicą ziemstwa i siedliskiem sądów ziemskich. Księgi ziemskie mieściły się na zamku w Dzierzkowicach. Gdy miasto do czasów Stanisława Augusta rządziło się samo, na mocy prawa magdeburskiego, miało land wójta i ławników wybieralnych, posiadało „jus gladii", a księgi miejskie zachowywały się w ratuszu i po upadku kraj u wraz z mieczem zostały odesłane do Lublina, a nastąpnie do głównego archiwum akt dawnych w Warszawie. U. wydał kilku ludzi zasłużonych: Marcin z U., lekarz nadworny Jana Tarnowskiego, wydał znany „Herbarz" i wiele dzieł lekarskich; Jan Michałowicz, uczeń i pomocnik Wita Stwosza, znakomity rzeźbiarz krakowski, twórca wspaniałego pomnika bisk. Padniewskiego w katedrze krakowskiej (zbudowanego w 1572 r.); wreszcie Józef z U., prof. akademii krakowskiej z XVI w., o którym Paprocki w swym Herbarzu pisze: „in na tur al i seurationali philosophia facile princeps". Leon Ulrich, wyborny tłómacz Szekspira, także urodził się w U., gdzie jego ojciec był pocztmistrzem. Z dóbr rząd. U. w r. 1835 wydzielono na majorat dla generała Gej smar następujące nomenklatury: fol. U. mr. 28; fol. Dzierzkowice mr. 428; fol. Krzywię mr. 404; fol. Zalesie mr. 444; lasy mr. 6427; wójtowstwo U. mr. 127; 5 wybraniectw w Dzierzkowicach mr. 463; probostwo Dzierzkowice mr. 360; ogółem 8672 mr., oraz wś Dzierzkowice os. 259, mr. 6361; wś Ludmiło wka os. 96, mr. 574. Przy dobrach rząd. U. pozostało: fol. Księżomierz mr. 868 i 2 sołtystwa mr. 191; lasy mr. 1387; prebenda św. Anny w Wilkołazie mr. 55; wś Księżomierz mr. 2230; msto U. (obszar nieoznaczony). Dzisiejsza gmina U. składa się z osady U. z przedmieściami, wsi: Boby, Majdan Bobowski, Kozarów, Skórczyce, Majdan Skórczycki al. Leszczyna, Popkowice, Ostrów, Ewunin, Moniaki, Majdan Moniacki, Wierzbica; kolonie: Białawoda, Mikołajówka, Kondratów. W 1890 r. miała 20, 466 mr. obszaru i 7021 mk. Śród stałej ludności było 7 prawosł. i 260 żyd. Parafia U. obejmuje 3650 wiernych i składa się z tychże samych miejscowości co gmina, za wyłączeniem: Skórzyc, Leszczyny, Popkowic, Ostrowa i Ewunina, które stanowią odrębną parafię rzymsko-katolicką w Popkowicach. B. PrzegalmskL
- Zobacz inne miejscowości w pobliżu wsi Góry
- Wieś Rankowskie (1,2 km) Wieś Skorczyce (1,8 km) Wieś Mikuszewskie (3,0 km) Wieś Leszczyna (3,0 km) Wieś Popkowice (3,6 km) Wieś Ludwinów (4,1 km) Osada leśna Zwierzyniec (4,5 km) Wieś Bęczyn (4,6 km) Wieś Majdan Radliński (4,6 km) Wieś Wierzbica (4,9 km)
Identyfikatory
- 22.17333351.006667 Współrzędne GPS
- 0392490 Kod SIMC
Wieś Góry - Dane demograficzne(liczba ludności, płeć mieszkańców)
Demografia w pigułce
(Źródło: GUS, NSP 2021)
- Wieś Góry ma 266 mieszkańców, z czego 53,8% stanowią kobiety, a 46,2% mężczyźni. W latach 1998-2021 liczba mieszkańców zmalała o 10,7%. Współczynnik feminizacji we wsi wynosi 116 i jest większy od współczynnika feminizacji dla województwa lubelskiego oraz większy od współczynnika dla całej Polski.
62,0% mieszkańców wsi Góry jest w wieku produkcyjnym, 15,0% w wieku przedprodukcyjnym, a 22,9% mieszkańców jest w wieku poprodukcyjnym. Na 100 osób w wieku produkcyjnym przypada we we wsi Góry 61,2 osób w wieku nieprodukcyjnym. Ten wskaźnik obciążenia demograficznego jest więc znacznie mniejszy od wkażnika dla województwa lubelskiego oraz znacznie mniejszy od wskażnika obciążenia demograficznego dla całej Polski.
Według danych archiwalnych pochodzących z Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań w 2002 roku we wsi Góry było 71 gospodarstw domowych. Wśród nich dominowały gospodarstwa zamieszkałe przez pięc lub więcej osób - takich gospodarstw były 34 .
Dostępność danych demograficznych jest mocno ograniczona dla miejscowości statystycznych. Na poziomie gminy dostępnych jest znacznie więcej wskaźników m.in. aktualny wiek i stan cywilny mieszkańców, liczba małżeństw i rozwodów, przyrost naturalny, migracja ludności oraz prognozowana populacja. Zainteresowanych wspomnianymi obszarami zachęcamy do do zapoznania się z nimi bezpośrednio na stronie gminy Urzędów.
Gmina Urzędów - demogafia
Liczba i płeć mieszkańców wsi Góry
(Źródło: GUS, NSP 2021)
- 266 Liczba mieszkańców
- 143 Kobiety
- 123 Mężczyźni
- 116 Współczynnik feminizacji
(Na każdych 100 mężczyzn przypada 116 kobiet) - 86 Współczynnik maskulinizacji
(Na każde 100 kobiet przypada 86 mężczyzn) Wykres - Populacja we wsi Góry na przestrzeni lat, Źródło: Główny Urząd Statystyczny (GUS)
Wykres - Odsetek kobiet we wsi Góry na przestrzeni lat, Źródło: Główny Urząd Statystyczny (GUS)
Wykres - Odsetek mężczyzn we wsi Góry na przestrzeni lat, Źródło: Główny Urząd Statystyczny (GUS)
Produkcyjne grupy wieku
(Źródło: GUS, NSP 2021)
- 4015,0% W wieku przedprodukcyjnym (<18 lat)
- 1812,6% Kobiety
(w wieku przedprodukcyjnym) - 2217,9% Mężczyźni
(w wieku przedprodukcyjnym) - 16562,0% W wieku produkcyjnym
- 8257,3% Kobiety
(18-59 lat) - 8367,5% Mężczyźni
(18-64 lata) - 6122,9% W wieku poprodukcyjnym
- 4330,1% Kobiety
(59+ lat) - 1814,6% Mężczyźni
(64+ lata) Wykres - Produkcyjne grupy wieku - Wieś Góry, 2021, Źródło: Narodowy Spis Powszechny Ludności i Mieszkań, NSP 2021
Wskaźniki obciążenia demograficznego
(Źródło: GUS, NSP 2021)
- 61,2 Ludność w wieku nieprodukcyjnym na 100 osób w wieku produkcyjnym
Wieś
Województwo
Cała Polska
- 37,0 Ludność w wieku poprodukcyjnym na 100 osób w wieku produkcyjnym
Tutaj
Lubelskie
Cała Polska
- 152,5 Ludność w wieku poprodukcyjnym na 100 osób w wieku przedprodukcyjnym
Wieś Góry
woj. lubelskie
Kraj
Mobilne grupy wieku
(Źródło: GUS, NSP 2021)
- 10161,2% W wieku produkcyjnym mobilnym (18-44 lata)
- 5061,0% Kobiety
(w wieku mobilnym) - 5161,4% Mężczyźni
(w wieku mobilnym) - 6438,8% W wieku produkcyjnym niemobilnym
- 3239,0% Kobiety
(45-59 lat) - 3238,6% Mężczyźni
(45-64 lata)
Wiek mieszkańców wsi Góry
(Źródło: Narodowy Spis Powszechny Ludności i Mieszkań 2002)
Proszę zwrócić uwagę na to, że dane prezentowane w tej sekcji pochodzą z 2002 roku, gdy liczba mieszkańców wynosiła 301, i mogą już być mocno nieaktualne. Jednakże są to najświeższe dostępne dane tego typu dla miejscowości statystycznych dlatego przedstawione są tutaj dla kompletności w myśl zasady lepsze dane archiwalne, niż żadne.
- 37,4 lat Średni wiek mieszkańców
Wieś
woj. lubelskie
Polska
- 39,9 lat Kobiety
(średni wiek) - 34,7 lat Mężczyźni
(średni wiek) Wykres - Piramida wieku - Wieś Góry, 2002, Źródło: Główny Urząd Statystyczny (GUS)
Gospodarstwa domowe we wsi Góry
(Źródło: Narodowy Spis Powszechny Ludności i Mieszkań 2002)
Proszę zwrócić uwagę na to, że dane prezentowane w tej sekcji pochodzą z 2002 roku, gdy liczba gospodarstw domowych wynosiła 71, i mogą już być mocno nieaktualne. Jednakże są to najświeższe dostępne dane tego typu dla miejscowości statystycznych dlatego przedstawione są tutaj dla kompletności w myśl zasady lepsze dane archiwalne, niż żadne.
- Gospodarstwa domowe według liczby osób
Gospodarstwa domowe według liczby osób
- 1 osoba7
- 2 osoby12
- 3 osoby6
- 4 osoby12
- 5 osób i więcej34
- 7 1 osoba
- 12 2 osoby
- 6 3 osoby
- 12 4 osoby
- 34 5 osób i więcej
- Gospodarstwa domowe zamieszkujące w mieszkaniach według składu rodzinnego
- 7 jednoosobowe
- 44 wieloosobowe jednorodzinne
- 17 wieloosobowe dwurodzinne
- 2 wieloosobowe nierodzinne
Wieś Góry - Nieruchomości(mieszkania oddane do użytku, powierzchnia użytkowa, liczba izb)
Nieruchomości w pigułce
(Źródło: GUS, 31.XII.2023)
- W 2023 roku we wsi Góry oddano do użytku 1 mieszkanie. Na każdych 1000 mieszkańców oddano więc do użytku 3,76 nowych lokali. Jest to wartość znacznie mniejsza od wartości dla województwa lubelskiego oraz znacznie mniejsza od średniej dla całej Polski.
100,0% mieszkań zostało przeznaczonych na cele indywidualne.
Przeciętna liczba pokoi w nowo oddanych mieszkaniach we wsi Góry to 5,00 i jest znacznie większa od przeciętnej liczby izb dla województwa lubelskiego oraz znacznie większa od przeciętnej liczby pokoi w całej Polsce. Przeciętna powierzchnia użytkowa nieruchomości oddanej do użytkowania w 2023 roku we wsi Góry to 176,00 m2 i jest znacznie większa od przeciętnej powierzchni użytkowej dla województwa lubelskiego oraz znacznie większa od przeciętnej powierzchni nieruchomości w całej Polsce.
Według danych archiwalnych pochodzących z Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań z 2002 roku dotyczących instalacji techniczno-sanitarnych na 66 zamieszkałych wówczas mieszkań 64 mieszkania przyłączone były do wodociągu, 42 nieruchomości wyposażone były w ustęp spłukiwany, 44 korzystały z centralnego ogrzewania, a 22 z pieców grzewczych. Z kanalizacji korzystało 46 budynków mieszkalnych , a 44 podłączone były do gazu sieciowego.
Posiadamy również dane o cenach transakcyjnych lokali mieszkalnych zarówno na rynku pierwotnym jak i na rynku wtórnym. Niestety dane te nie są dostępne dla jednostek administracyjnych mniejszych od powiatów. Zapraszamy do zapoznania się z nimi bezpośrednio na stronie powiatu kraśnickiego.
Powiat kraśnicki - ceny transakcyjne mieszkań
Mieszkania oddane do użytkowania we wsi Góry
(Źródło: GUS, 31.XII.2023)
- Oznaczenie mieszkanie w tym statystycznym kontekście rozumiane jest zarówno jako lokal mieszkalny jak i dom. Zastosowana terminologia jest zgodna z tą stosowaną przez Główny Urząd Statystyczny (GUS). Przy obliczeniach wskaźników na 1000 ludności zastosowano najaktualniejsze dostępne dane o liczbie mieszkańców.
- 1 Liczba nieruchomości oddanych do użytkowania w 2023 roku
- 3,76 Liczba mieszkań na 1000 mieszkańców
(oddanych do użytkowania w 2023 roku) Wykres - Liczba mieszkań oddanych do użytku w latach 2009-2023,
(Źródło: GUS, 31.XII.2023)
- 5 Łączna liczba izb w mieszkaniach oddanych do użytkowania w 2023
- 5,00 Przeciętna liczba izb w lokalu
(oddanego do użytkowania w 2023 roku) - 18,80 Liczba izb na 1000 ludności
(oddanych do użytkowania w 2023 roku) Tutaj
Lubelskie
Cała Polska
- 176 m2 Łączna powierzchnia użytkowa w lokalach oddanych do użytkowania w 2023
- 176,0 m2 Przeciętna powierzchnia użytkowa nieruchomości
(oddanej do użytkowania w 2023 roku) Wieś Góry
woj. lubelskie
Cała Polska
- 0,66 m2 Powierzchnia budynku mieszkalnego na osobę
(oddanego do użytkowania w 2023 roku) Tutaj
woj. lubelskie
Cała Polska
Wykres - Powierzchnia (m2) nieruchomości oddanych do użytku w latach 2009-2023,
(Źródło: GUS, 31.XII.2023)
Instalacje techniczno-sanitarne we wsi Góry
(Źródło: Narodowy Spis Powszechny Ludności i Mieszkań 2002)
Proszę zwrócić uwagę na to, że dane prezentowane w tej sekcji pochodzą z 2002 roku i mogą już być mocno nieaktualne. Jednakże są to najświeższe dostępne dane tego typu dla miejscowości statystycznych dlatego przedstawione są tutaj dla kompletności w myśl zasady lepsze dane archiwalne, niż żadne.
- 96,97% Mieszkania wyposażone w instalacje techniczno-sanitarne - wodociąg
Wieś Góry
Lubelskie
Cała Polska
- 64 Wodociąg z sieci
- 0 Wodociąg lokalny
- 69,70% Mieszkania wyposażone w instalacje techniczno-sanitarne - kanalizacja
Wieś Góry
Województwo
Polska
- 63,64% Mieszkania wyposażone w instalacje techniczno-sanitarne - ustęp spłukiwany
- 0 Odprowadzenie do sieci
- 42 Odprowadzenie do urządzenia lokalnego
- 66,67% Mieszkania wyposażone w instalacje techniczno-sanitarne - centralne ogrzewanie
Wieś Góry
Województwo
Polska
- 0 Zbiorcze
- 44 Indywidualne
- 33,33% Mieszkania wyposażone w instalacje techniczno-sanitarne - piece
- 66,67% Mieszkania wyposażone w instalacje techniczno-sanitarne - gaz sieciowy
Tutaj
woj. lubelskie
Polska
Wieś Góry - Rejestr REGON(klasy wielkości, sekcje PKD, formy prawne)
Rejestr REGON w pigułce
(Źródło: GUS, 31.XII.2023)
- We wsi Góry w roku 2023 w rejestrze REGON zarejestrowanych było 11 podmiotów gospodarki narodowej, z czego 11 stanowiły osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. W tymże roku zarejestrowano 2 nowe podmioty. Na przestrzeni lat 2009-2023 najwięcej (3) podmiotów zarejestrowano w roku 2020, a najmniej (0) w roku 2011. W tym samym okresie najwięcej (2) podmiotów wykreślono z rejestru REGON w 2021 roku, najmniej (0) podmiotów wyrejestrowano natomiast w 2014 roku.
45,5% (5) podmiotów jako rodzaj działalności deklarowało przemysł i budownictwo, natomiast 54,5% (6) podmiotów w rejestrze zakwalifikowana jest jako pozostała działalność.
Wśród osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą we wsi Góry najczęściej deklarowanymi rodzajami przeważającej działalności są Budownictwo (36.4%) oraz Handel hurtowy i detaliczny; naprawa pojazdów samochodowych, włączając motocykle (27.3%).
Dysponujemy rozbudowanymi danymi o bezrobociu, przeciętnym wynagrodzeniu i szeregiem innych wskaźników związanych z rynkiem pracy. Niestety dane te nie są dostępne dla poszczególnych miejscowości, ale zachęcamy do do zapoznania się z nimi bezpośrednio na stronie gminy Urzędów.
Gmina Urzędów - dane o rynku pracy
Wieś Góry - Transport i komunikacja(wypadki drogowe, ofiary śmiertelne, drogi publiczne, linie kolejowe, stacje kolejowe, przebieg linii kolejowych)
Transport i komunikacja w pigułce
(Źródło: GUS, 31.XII.2023)
- Według danych z lat 2010 - 2024 w wyniku 2 wypadków drogowych we wsi Góry odnotowano 0 ofiar śmiertelnych oraz 2 osoby ranne. Oznacza to, że na 100 tys. ludności przypadło 751,9 wypadków oraz 0,0 ofiar śmiertelnych.
W 2023 roku we wsi Góry znajdowało się 0 km ścieżek rowerowych, 0,0 km bus-pasów i 0 parkingów w systemie Parkuj i Jedź (Park & Ride). Zarejestrowano 0 wypisów z licencji na przewóz osób taksówkami oraz 0 licencji na taksówki.
Posiadamy również rozbudowane statystyki o zarejestrowanych pojazdach, wraz z ich typem, wiekiem oraz wieloma innymi cechami. Niestety dane te nie są dostępne dla jednostek administracyjnych mniejszych od powiatów. Zapraszamy do zapoznania się z nimi bezpośrednio na stronie powiatu kraśnickiego.
Powiat kraśnicki - dane o pojazdach
Drogi publiczne
- Przez Wieś Góry nie przechodzi żadna droga publiczna zaliczana do kategorii wojewódzkiej lub wyższej. Poniżej znajduje się lista takich dróg w promieniu 10 km wraz z ich typem i kompletnym przebiegiem (spisem miejscowości, przez które przechodzi dana trasa).
- DK 19droga krajowa nr 19(granica (Białoruś) - Kuźnica - Popławce - Zadworzany - Sokółka - Wierzchłowce - Podjanowszczyzna - Moczalnia Stara - Straż - Czarna Białostocka - Horodnianka - Wasilków - Sochonie - Jurowce - Sielachowskie - Białystok - Kuriany - Zwierki - Kucharówka - Zabłudów - Koźliki - Laszki - Ryboły - Chraboły - Haćki - Proniewicze - Bielsk Podlaski - Piliki - Knorydy - Boćki - Andryjanki - Wojeniec - Dziadkowice - Wierciń Duży - Leszczka - Siemiatycze - Turna Mała - Kózki - Chlebczyn - Sarnaki - Platerów - Ostromęczyn - Puczyce-Kolonia - Woźniki - Łosice - Mszanna - Kopce - Mostów - Łukowisko - Międzyrzec Podlaski - Rzeczyca - Rudnik - Kąkolewnica - Żakowola Poprzeczna - Żakowola Radzyńska - Turów - Bedlno Radzyńskie - Białka - Radzyń Podlaski - Borki - Kock - Bykowszczyzna - Firlej - Lubartów - Łucka-Kolonia - Trzciniec - Niemce - Leonów - Ciecierzyn - Elizówka - Lublin - Konopnica - Zemborzyce Tereszyńskie - Trojaczkowice - Strzeżkowice Duże - Niedrzwica Duża - Niedrzwica Kościelna Druga - Niedrzwica Kościelna - Sobieszczany-Kolonia - Wilkołaz - Zdrapy - Rudnik Szlachecki - Pułankowice - Kraśnik - Stróża - Słodków Pierwszy - Polichna - Modliborzyce - Janówek - Borownica - Janów Lubelski - Gierlachy - Łążek Ordynacki - Domostawa - Katy - Ździary - Podborek - Zarzecze - Nisko - Nowosielec - Jeżowe - Błonie - Kamień - Sokołów Małopolski - Nienadówka - Stobierna - Jasionka - Nowa Wieś - Trzebownisko - Rzeszów - Boguchwała - Lutoryż - Zarzecze - Babica - Wyżne - Połomia - Baryczka - Małówka - Niebylec - Jawornik - Lutcza - Domaradz - Jasienica Rosielna - Iskrzynia - Krościenko Wyżne - Pustyny - Łężany - Miejsce Piastowe - Rogi - Równe - Zboiska - Dukla - Lipowica - Nowa Wieś - Trzciana - Tylawa - Barwinek - granica (Słowacja))
- DK 74droga krajowa nr 74(Walichnowy - Biała Pierwsza - Biała - Biała Rządowa - Dąbrowa - Wieluń - Olewin - Sieniec - Raducki Folwark - Stanisławów - Osjaków - Kuźnica Strobińska - Chorzyna - Mierzynów - Rusiec - Krasowa - Szczerców - Kluki - Nowy Świat - Bełchatów - Dobrzelów - Huta - Mzurki - Gomulin-Kolonia - Piotrków Trybunalski - Poniatów - Przygłów - Sulejów - Jaksonek - Wójcin - Krasik - Paradyż - Budków - Trojanowice - Żarnów - Nowa Góra - Łysa Góra - Grębenice - Koliszowy - Ruda Maleniecka - Jacentów - Sielpia Wielka - Barak - Rozgół - Smyków - Lisie Jamy - Przełom - Mniów - Przyjmo - Ćmińsk Kościelny - Wyrowce - Cisowa - Miedziana Góra - Kostomłoty Drugie - Kostomłoty Pierwsze - Kielce - Cedzyna - Radlin - Górno - Wola Jachowa - Skorzeszyce - Napęków - Belno - Makoszyn - Lechów - Lechówek - Złota Woda - Łagów - Zagościniec - Piórków - Baćkowice - Olszownica - Gołoszyce - Marcinkowice - Opatów - Adamów - Balbinów - Gierczyce - Hultajka - Podlisów - Stodoły - Podkoszyce - Kunice - Bidziny - Wyszmontów - Zawada - Bałtówka - Szymanówka - Dębno II - Maruszów - Annopol - Gościeradów Folwark - Gościeradów Plebański - Gościeradów Ukazowy - Wólka Gościeradowska - Liśnik Duży - Liśnik Mały - Olbięcin - Kowalin - Kraśnik - Stróża - Słodków Pierwszy - Polichna - Modliborzyce - Janówek - Borownica - Janów Lubelski - Zofianka Górna - Krzemień - Dzwola - Frampol - Wola Radzięcka - Gorajec Zastawie - Gorajec Stara Wieś - Gorajec Zagroble - Szperówka - Szczebrzeszyn - Bodaczów - Wielącza Poduchowna - Zawada - Płoskie - Zamość - Szopinek - Jarosławiec - Karp - Miączyn - Zawalów - Horyszów - Hostynne - Werbkowice - Alojzów - Hrubieszów - Teptików - Husynne - Strzyżów - Zosin - granica (Ukraina))
- DW 747droga wojewódzka nr 747(Iłża - Piłatka - Pasztowa Wola - Pasztowa Wola-Kolonia - Michałów - Jawor Solecki - Zofiówka - Krępa Kościelna - Nowa Wieś - Lipa-Miklas - Lipsko - Dziurków - Przedmieście Bliższe - Solec nad Wisłą - Kolonia Nadwiślańska - Kamień - Niezdów - Opole Lubelskie - Zosin - Emilcin - Nowe Komaszyce - Stare Komaszyce - Przytyki - Chodel - Trzciniec - Dylążki - Krężnica Okrągła - Bełżyce - Podole Pierwsze - Zosin - Matczyn - Wojcieszyn - Radawiec Duży - Marynin - Kozubszczyzna - Konopnica)
- DW 819droga wojewódzka nr 819(Parczew - Siedliki - Stępków - Dębowa Kłoda - Uhnin - Sosnowica - Pasieka - Pieszowola - Wołoskowola - Stary Brus - Kołacze - Hańsk Pierwszy - Rudka Łowiecka - Łowcza - Tomaszówka - Piaski - Mszanna - Mszanka - Nadbużanka - Wola Uhruska)
- DW 833droga wojewódzka nr 833(Kraśnik - Urzędów - Mikuszewskie - Wierzbica - Okręglica - Granice - Godów - Chodel)
- Polska
- Woj. lubelskie
- Powiat kraśnicki
- Gmina Urzędów
- Wieś Góry
